وقتی به دلیل ضایعات مغزی فرد فعالیت‌های قشر مغز و ساقه مغز خود را از دست بدهد و به حالت اغمای کامل فرو برود در این صورت نسبت به تحریکات خارجی (نوری و فیزیکی) پاسخی نخواهد داد و توانایی تنفس ندارد. در این صورت احتمال بازگشت فعالیت‌های ذکر شده وجود ندارد و ضربان خودکار قلب بیمار به طور موقتی و به مدت چند ساعت تا حداکثر چند روز به کمک دستگاه‌های مخصوص ادامه خواهد داشت. در این صورت به اصطلاح بیمار دچار مرگ مغزی شده است.

اگر مرگ مغزی به طور کامل و قطعی ثابت شود و احتمال بازگشت مطلقاً وجود نداشته باشد طبق نظر آیت‌الله مکارم شیرازی:

آیت‌الله مکارم شیرازی:
ادامه معالجات در مورد افراد مرگ مغزی واجب نیست.

آیت‌الله خامنه‌ای:
اگر دستگاهى به او وصل شده و برداشتن دستگاه موجب مرگ وى می‌شود، نمی‌توان چنين كارى را انجام داد.

آیت‌الله مکارم شیرازی:
تا زمانی که قلب این فرد از کار نیفتاده و بدنش سرد نشده نمی‌توان او را غسل داد و برایش نماز میت خواند و او را دفن کرد. همچنین دست زدن به کسی که دچار مرگ مغزی شده است غسل مس میت را واجب نمی‌کند.

آیت‌الله سیستانی:
در صدق عنوان «مرده» که موضوع عده‌ای از احکام شرعی است، نظر عرف شرط است که او را مرده نامند و در مورد مرگ مغزی چنین نیست.

آیت‌الله مکارم شیرازی:
برداشتن بعضی از اعضای بدن آن‌ها در صورتی که حفظ جان مسلمانی متوقف بر آن باشد اشکالی ندارد.

آیت‌الله خامنه‌ای:
اگر استفاده از اعضای بدن بیماران مرگ مغزی برای معالجه بیماران دیگر، باعث تسریع در مرگ و قطع حیات آنان شود جایز نیست، در غیر این صورت اگر عمل مزبور با اذن قبلی وی صورت بگیرد و یا نجات نفس محترمی متوقف بر آن عضو مورد نیاز باشد، اشکال ندارد.

آیت‌الله سیستانی:
اگر کسى که از نظر مغزى مرده است در حالى که قلب و ریه او هر چند به کمک دستگاه وظیفه خود را انجام می‌دهند شرعاً مرده شمرده نمی‌شود و قطع اعضاى او براى الحاق به افراد زنده به هیچ وجه جایز نیست. همچنین نفوذ وصیت به اهداى عضو بعد از مرگ مشکل است و ثبت‌نام برای اهدای عضو در صورت مرگ مغزی جایز نیست.