از خدا یاری بخواهیم یا از پیامبر و ائمه؟
١) در قرآن هیچ یک از بندگان خوب خدا، مثل پیامبران یا سایر نیکوکاران، کسی غیر از الله را برای طلبیدن حاجت و استمداد، صدا نزده اند.
٢) وقتی کسی را واسطه بین خودمان و خداوند قرار می دهیم،
الف) يا باید گمان کرده باشیم که نمی تواند مستقیم از خداوند یاری طلبید، که این خطاست، زیرا در قرآن آمده «ادعوني أستجب لکم»
ب) يا باید گمان کنیم کسی نسبت به ما، مهربانتر از خداست، که این هم خطاست، چرا که قرآن فرموده:
هو ارحم الراحمين
ج) يا باید گمان کنیم که او نزدیکتر از خداست که این هم خطاست، زیرا خداوند فرموده :
انه قريب مجيب، و ان ربي قريب ودود
د) يا باید گمان کرده باشیم کسی به مشکلات ما آگاه تر از خداوند است، که این هم خطاست. زیرا قرآن فرموده:
فوق کل ذی علم، علیم
بالاتر از هر صاحب دانشی، خدای بسیار دانا قرار دارد.
پس با استدلال فوق، معلوم می شود باید بجای صدا زدن و استمداد از بندگان خوب الهی، باید از خود الله تعالی، استمداد و طلب حاجت کنیم و واسطه گرفتن، خطاست.
البته وسیله گرفتن درست است و معنای آن این است که از آنچه خداوند در اختیار ما قرار داده است (مثل مال و جان) استفاده کنیم تا به او نزدیک شویم.
