معنی زبانزد «برو کشکت رو بساب» یعنی به دنبال کار خودت برو و به کار دیگران و در کاری که به تو مربوط نیست، دخالت نکن.برو کشکت رو بساب
داستان ضرب المثل:
نقل می کنند در زمان مرحوم شیخ بهایی، عالم و عارف و وزیر دانشمند صفویه،
مش حسن نامی که در یکی از مدرسه های اصفهان تحصیل می کرد با این مرد عالم ربانی حسادت
و بغض دیرینه ای داشت و هرجا می نشست از وی بد می گفت.
شیخ کمابیش حرف های مش حسن به گوشش خورده بود اما از آنجا که مرتبت و شأن او بالاتر از همزبانی
و پاسخگویی به بدگویی های این طلبه تازه کار بود چیزی نمی گفت.
از قضا روزی شاه قصد دیدار از مدارس و مراکز علمی شهر را کرد
و در حین گشت و گذار به مدرسه ای که مش حسن در آن تحصیل می کرد رسیدند.
آن ساعت که شاه و شیخ بهایی و ملازمان به مدرسه رفتند زمان فراغت بود
و طلاب در گوشه و کنار حیاط مدرسه مشغول کارهای شخصی بودند
و مش حسن هم روی سکویی نشسته بود و مشغول ساییدن کشک برای تهیه شام بود.
با ورود شیخ بهایی و شاه و همراهان همه برخاسته و به استقبال رفتند
جز مش حسن که از شدت بغض و حسد به شیخ بهایی در گوشه ای رفت و مشغول کار خودش شد.
شاه مشغول صحبت با طلاب و استادان شد و شیخ بهایی هم برای سرکشی
و بازدید از وضعیت زندگی آنان به گشت و گذار در مدرسه پرداخت که یکباره چشمش به مش حسن افتاد
و چون او را از قبل می شناخت جلو آمد و سلام و احوالپرسی کرد
اما مش حسن با سردی پاسخ وی را داد. شیخ به فراست حال و هوای او را دریافت
و برای آنکه پاسخی مناسب به رفتار ناپسند او بدهد با چشمان نافذ خود نگاهی به وی انداخت و او را از عالم طبیعی خود خارج کرد.
مش حسن به یکباره در عالم رؤیا خود را کنار شاه دید
و مشغول صحبت و گفت و گو با وی شد. شاه چند پرسش از او کرد
و او بدون لحظه ای تأمل پاسخ داد و مورد تشویق شاه و حضار قرار گرفت.
چند روز گذشت و پیک نامه ای از دربار صفوی برای وی آورد که در فلان روز شاه قصد دیدار تو را دارد و همراه نامه خلعتی و کیسه ای زر.
در روز موعود مش حسن به حمام رفت و لباس مرحمتی شاه را پوشید
و به دربار آمد و مثل نوبت قبل مورد استقبال شاه و درباریان قرار گرفت.
رفت و آمد مش حسن به دربار و مرحمتی ها و تفقد ملوکانه ادامه داشت
تا اینکه یکی از روزها که به دربار رفته بود و همه بزرگان مملکت جمع بودند،
شاه در حضور همه از تخت پایین آمد و ردای وزارت را از دوش شیخ بهایی برداشت
و بر دوش او افکند و گفت: از این پس تو وزیر همه کاره من هستی.
مش حسن که از خوشحالی در پوست نمی گنجید بادی به غبغب انداخت و گفت:
قربان پس تکلیف شیخ بهایی چه می شود؟
شاه اشاره ای به او کرد و گفت: تکلیفش با توست.
شیخ بهایی به التماس افتاد که مش حسن وزیر رحمی کن!
و مش حسن چپ چپ نگاهی به او انداخت و با فریاد گفت:
برو جایی که دیگر چشمم به تو نیفتد که ناگهان عطسه ای کرد
و دید شیخ بهایی روبروی او ایستاده است و اشاره به وی می کند که:
مش حسن کشکتو بساب که بی شام نمونی!
و بنده خدا تازه دریافت که همه اینها را در عالم رؤیا دیده است.
