تمجید از سخاوت شاهزاده:
پادشاهی از دنیا رفت و ملک و گنج فراوانی نصیب فرزندش شد، شاهزاده دست کرم و سخاوت گشود و به سپاهیان و ملت، نعمت فراوان بخشید:
نیاساید مشام از طبله عود بر آتش نه که چون عنبر ببوید
بزرگی بایدت بخشندگی کن که دانه تا نیفشانی نرود
یکی از همنشینان کم عقل به عنوان نصیحت به شاهزاده گفت: (شاهان گذشته با سعی و تلاش این ثروتها را اندوخته اند، و برای مصلحت آینده انباشته اند. از این گونه دست گشادی دوری کن، که حادثه ها در پیش است و دشمن در کمین، باید به گونه ای رفتار نکرد، که هنگام نیاز درمانده گردی.)
اگر گنجی کنی بر عامیان بخش رسد هر کد خدایی را برنجی
چرا نستانی از هر یک جوی سیم که گرد آید تو را هر وقت گنجی
